Uczę się rysować!

Do tej pory, jak pewnie większość moich czytelników, byłam samoukiem w dziedzinie rysowania. Jedynie przez naprawdę krótki czas, bo okres nawet nie 2 tygodni, uczęszczałam do liceum plastycznego; 4-6 razy w roku odwiedzałam dom kultury w mojej miejscowości, no i oczywiście dość sporo rysowałam i wciąż rysuję w domu.

Drzewo, B3

Jakoś nigdy specjalnie nie czytałam tutoriali zamieszczonych na jakichkolwiek blogach, Chomiku czy stronach internetowych dla artystów, tj. Deviantart lub też Digart. Nabytą przeze mnie "wiedzę" (a raczej jej brak) zawdzięczam metodzie prób i błędów, i być może po części książkom oraz czasopismom o rysowaniu. Nadszedł czas na zmiany.

Od początku września jestem na kursie rysunku i muszę przyznać, że jest bardzo ciężko. Nauki i prac domowych sporo, a w moim przypadku jeszcze do tego dochodzą oprócz przedmiotów maturalnych, przedmioty ekonomiczne. Przysiąść trzeba, bo rysunki tworzymy głównie na formacie B2, tj. 50x70 cm oraz B3 (35x50 cm). Tak więc jak najbardziej normalnym jest, iż codziennie siedzę do 3-4 w nocy i rysuję. Mimo tego, że by dotrzeć na zajęcia muszę pokonać pociągiem w każdą sobotę trasę ok. 90 km (ponad godzina drogi),  jestem wreszcie szczęśliwa, ponieważ robię coś, co naprawdę lubię i co jest moją największą pasją. Z przemęczenia mam oczywiście krążki pod oczami i często zdarza mi się "wyłączać" - odcinać od świata, ale cały czas próbuję patrzeć na wszystko z optymizmem. Szkoda tylko, że nie zawsze idzie tak łatwo powstrzymać się od płaczu, którego po ciężkim i pechowym dniu w szkole, nie brakuje.

Moją małą motywacją jest to, że nie jestem sama! Z mojej miejscowości, choć do innej pracowni, ale o bardzo podobnych zasadach, zapisała się koleżanka z liceum. Co jakiś czas ze sobą piszemy, rozmawiamy, dajemy rady, aby podtrzymywać się na duchu i jakoś ten rok przetrwać. Już jest ekstremalnie, a co będzie w środku roku szkolnego?

Bryły, B2

Wiem, że przez taką podwójną naukę, jedną ze szkół z czasem mogę zaniedbać. I chyba już to robię. Nieco opuściłam się z ekonomii, której nienawidzę, a za to kiedy tylko jestem na kursie jest mi przykro przy opuszczaniu pracowni. Czas mija mi szybko i przyjemnie. Szkoda, że odległość między miastami jest tak duża, ponieważ w miarę możliwości z przyjemnością uczęszczałabym jeszcze na zajęcia darmowe.

Co ciekawe bardzo zdziwiła mnie postawa mojej rodziny, kiedy postanowiłam zapisać się na szkolenie. Myślałam, że będą mnie zniechęcać i marudzić, że chce się rozwijać skoro niby "umiem rysować", a oni to z taką łatwością zaakceptowali. Chyba wreszcie zrozumieli, że marna byłaby ze mnie ekonomistka. Kiedy podekscytowana wracam z kursu, oglądają prace, wypytują jak mi idzie i słuchają jak opowiadam. Moja nauka rysowania tania nie jest - łącznie ponad 2500 zł/rok, gdzie dochodzą jeszcze dojazdy ok. 900 zł/rok i przybory, o których pisałam tutaj. Jednak to i tak (bok prawa jazdy, które zdałam!) najlepiej wydanie pieniądze, bo przecież wiedzę i umiejętności, które nabędę nikt mi nie odbierze.

Proporcje ludzkiego ciała, B2

Przepraszam, za kiepską jakość zdjęć. Gdy tylko znajdę więcej czasu postaram się o o wiele lepsze. Trzymajcie się!